ανέπακτος

ἀνέπακτος, -ον (AM) [επάγω]

μσν.

(για έτος ή μήνα) αυτός που δεν έχει «ἐπακτάς, ἐμβόλιμους ἡμέρας», ώστε να επέρχεται εξίσωση μεταξύ ηλιακού και σεληνιακού έτους

αρχ.

εκείνος που δεν μπορεί να επανέλθει.